ขั้นพื้นฐานการเรียนภาษาจีน ( วรรณยุกต์ใน PINYIN) 【拼音】

声调  shēngdiào  เซิงเตี้ยว


วรรณยุกต์

   วรรณยุกต์ของจีนมีทั้งสิ้น 4 เสียงโดยแต่ละเสียงจะใช้เครื่องหมายวรรณยุกต์และมีชื่อเรียกเฉพาะ  แต่ ณ ที่นี้ จะขอเรียกว่า  
เสียงที่1  เสียงที่2  เสียงที่3 และ เสียงที่4 พร้อมทั้งอธิบายเปรียบเทียบกับเสียงวรรณยุกต์ไทย เพื่อสะดวกต่อการเรียนรู้แบบจานด่วน    ดังนี้


 เสียงที่ 1     เสียงที่ 2      เสียงที่ 3      เสียงที่ 4
   ā           á          ǎ            à
  อา           อ๋า         อ่า           อ้า

กฎของการเติมวรรณยุกต์  
1.  เครื่องหมายวรรณยุกต์จะใส่ไว้ตรงสระเท่านั้น ห้ามใส่ไว้บนพยัญชนะ
2.  ห้ามใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์ไว้บน –n  –ng

3. ตำแหน่งการใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์ จะใส่ไว้ตามลำดับสระพี่น้องดังนี้

1 (คนโต)	2	3	4 (ฝาแฝด)		5
a อา	o โอ	e เออ	i อี	u อู	ü อวี

 ตัวอย่าง :     bāo    gěi    liè     nüē     tū
                    เปา    เก่ย    เลี่ย    เนวีย    ทู

4.     กรณีที่เป็นสระ ü (อวี) ให้ใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์ไว้ข้างบนจุดจุด  เช่น   nǚ (หนวี่)

5.  กรณีที่เป็นสระ i (อี)ให้ใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์ทับจุด  เช่น  lī (ลี)

6.  กรณีที่เป็นสระฝาแฝด ( i อี  u อู) ให้วางวรรณยุกต์ไว้ที่สระด้านหลังเสมอ   เช่น    duī (ตุย)  diū (ติว)
7.  กรณีที่เสียงวรรรยุกต์เสียงที่ 3 เจอเสียงวรรณยุกต์เสียง    ที่ 3 ด้วยกัน เสียงข้างหน้าจะเปลี่ยนเป็นเสียงที่ 2  เช่น

*  ˇˇ            =          ´ ˇ

       nǐhǎo       ออกเสียงเป็น     níhǎo (สวัสดี)

       หนี่ห่าว                   หนี ห่าว 

  *  ˇˇˇ            =           ˇ´ˇ/ ´´ˇ

   wǒ hěn hǎo      ออกเสียงเป็น        wǒ hén hǎo  หรือ  
                                    wó hén hǎo  ( ฉันสบายดีมาก )

   หว่อ เหิ่น ห่าว              หว่อ เหิน ห่าว         หว๋อ เหิน ห่าว

                    

    *  ˇˇˇˇ           =        ´ˇ´ˇ

 wǒ yě hěn hǎo     ออกเสียงเป็น   wó yě hén hǎo  ฉันก็สบายดีเหมือนกัน

 หว่อ  เย่  เหิ่น ห่าว               หว๋อ เย่ เหิน ห่าว